اﻓﺰاﯾﺶچشمگیر برنامهﻫﺎی ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ در اﯾﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺑﺘﺪاﯾﯽ
روند برنامه کاهش آسیب در ایران در 10 سال اخیر
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ در اﯾﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺑﺘﺪاﯾﯽ اﺟﺮای اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی اﻓﺰاﯾﺶ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﺮ روی ﺳﻄﺢ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬار ﺑﻮده اﺳﺖ.
اﻋﺘﯿﺎد و ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﻌﻀﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻧﻮع ﺗﺰرﯾﻘﯽ آن ﺑﻪ دﻟﯿﻞ
اﺣﺘﻤﺎل اﻧﺘﻘﺎل ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی ﻣﻨﺘﻘﻠﻪ از راه ﺧﻮن دارای اﻫﻤﯿﺖ زﯾﺎدی اﺳﺖ. ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ وﯾﺮوس ﻧﻘﺺ اﯾﻤﻨﯽ اﻧﺴﺎﻧﯽ )اچ آی وی( ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از وﯾﺮوﺳﻬﺎی ﻣﻨﺘﻘﻠﻪ از راه ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﻮاد اﻗﺪاﻣﺎت ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ ﺑﺮای ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی از اﻧﺘﻘﺎل اﯾﻦ وﯾﺮوس در ﺑﯿﻦ ﻣﺼﺮفﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺗﺰرﯾﻘﯽ ﻣﻮاد ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در اﯾﺮان ﺑﻌﺪ از اﭘﯿﺪﻣﯽ اچ آی وی در ﺑﯿﻦ ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺗﺰرﯾﻘﯽ ﻣﻮاد، دراواﯾﻞ دﻫﻪ 1380 اﻗﺪاﻣﺎت ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ اﺟﺮا ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ؛ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺣﺪود ده ﺳﺎل از اﺟﺮای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﻓﻮق در اﯾﺮان ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺟﺎﻣﻌﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮات اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ را ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﻧﮕﺮدﯾﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺻﻮرت ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ﺗﺎ وﺿﻌﯿﺖ اﺟﺮای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ اﯾﺮان ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدد.
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ در اﯾﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺑﺘﺪاﯾﯽ اﺟﺮای اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی اﻓﺰاﯾﺶ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﺮ روی ﺳﻄﺢ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬار ﺑﻮده اﺳﺖ. ﻣﯿﺰان ﭘﻮﺷﺶ در ﻣﻮرد ﺑﻌﻀﯽ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی و درﻣﺎن ﻫﭙﺎﺗﯿﺘﻬﺎی وﯾﺮوﺳﯽ، ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی و درﻣﺎن ﺑﯿﻤﺎری ﺳﻞ وﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ، آﻣﻮزش و ارﺗﺒﺎط ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ در دﺳﺘﺮس ﻧﺒﻮدن اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﺒﻮد. در ﻣﻮرد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی درﻣﺎن واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﻮاد و درﻣﺎن ﺿﺪ وﯾﺮوﺳﯽ وﺿﻌﯿﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ در ﺣﺪ ﻣﻄﻠﻮب و ﯾﺎ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻮده اﺳﺖ و در ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺳﻄﺢ ﭘﻮﺷﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺑﺘﺪاﯾﯽ اﺟﺮای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ ﺑﻬﺒﻮد ﯾﺎﻓﺘﻪ وﻟﯽ ﺑﺎ اﻫﺪاف ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه ﺷﺎﺧﺺ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﯾﺎدی وﺟﻮد دارد.
نظر دهید